Osteopathie

Osteopathie is een holistische benadering van het paard waarbij men op zoek gaat naar de oorzaak van het probleem. Dit vormt een belangrijk verschil met de fysiotherapie. Osteopathie is geen vervangende, maar een gelijklopende geneeswijze en een zeer waardevolle aanvulling van de klassieke geneeskunde. Een osteopaat is eveneens goed op de hoogte van anatomie en ziektebeelden en kan zo ziektes, die niet door hem of haar te behandelen zijn, herkennen, zodat een patiënt kan worden doorverwezen naar een klassieke dierenarts. Anderzijds sturen sommige dierenartsen hun patiënten ook door naar een osteopaat.

Osteopathie vertrekt vanuit het standpunt dat het lichaam een autoregulerend mechanisme heeft dat continu op zoek is naar evenwicht. Opdat alle weefsels en structuren een optimale functie kunnen uitoefenen, is een goede bloedcirculatie en bezenuwing van belang. Osteopathie steunt op de volgende belangrijke principes:

Alvorens een behandeling te starten, wordt eerst de voorgeschiedenis (prestaties, eetgewoontes, klachten en blessures) besproken en daarna onderzoekt de osteopaat het paard. Door middel van palpatie wordt het lichaam onderzocht op spanning, weerstand, warmte,… Hierna wordt de beweeglijkheid getest met speciale aandacht voor de wervelkolom. Uiteindelijk wordt het paard door middel van manipulatieve technieken behandeld.

Het doel van deze behandeling is het zelfregulerend mechanisme te corrigeren en te stimuleren om zo de beweeglijkheid, het comfort en de flexibiliteit te verbeteren.

In osteopathie worden de drie grote systemen behandeld: het structurele of pariëtale systeem, het viscerale systeem en het cranio-sacrale systeem. Indien er zich in een van deze systemen een probleem voordoet, heeft dit tevens een invloed op de andere systemen.

Met het pariëtale systeem worden de botten en spieren bedoeld. In het algemeen kan men zeggen dat "krakers" zich hiermee bezig houden. Het ongehinderd bewegen van alle botten ten opzichte van elkaar is evident voor een goed functioneren van het paard.

Met het viscerale systeem worden de organen bedoeld. Alle organen zijn in mindere of meerdere mate beweeglijk in het paardenlichaam "opgehangen". Deze ophanging is overduidelijk bij de darmen, en ook de longen en het hart zitten bevestigd in een systeem van dubbele vliezen waartussen zich een laagje vloeistof bevindt zodat deze twee vliezen ongehinderd ten opzichte van elkaar kunnen bewegen. Door ontstekingen, trauma's of irriterende spanning van de omgeving kunnen zich hier verklevingen voordoen die een goed functioneren belemmeren.

Het cranio-sacrale systeem slaat op de schedelbeenderen en het sacrum. De schedel (cranium) is opgebouwd uit een aantal platte botten, die de hersenen omgeven, en verder uit een aantal aangezichtsbeenderen. De beweeglijkheid van de schedel gaat samen met de beweeglijkheid van het heiligbeen (sacrum). De verschillende botstukken in de schedel moeten alle kunnen bewegen. Indien er ergens een beperking of bewegingsverlies is van een botstuk of gewricht door een direct of indirect trauma kan dit problemen veroorzaken.

Volgende problemen kunnen door osteopathie verholpen en/of vermeden worden.

All-Marketing